II SEMINARIUM NAUKOWE
Organizatorem seminarium jest Wydział Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego Szkoły Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie, natomiast współorganizatorami: Wydział Prawa, Administracji i Zarządzania Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Wydział Nauk Społecznych i Humanistycznych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, Instytut Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach, Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej – Państwowy Instytut Badawczy w Józefowie, Centrum Studiów nad Bezpieczeństwem Transgranicznym Akademii Wyższej Szkoły Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Szkoła Policji w Katowicach oraz Katedra Katolickiej Nauki Społecznej i Socjologii Religii Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.
Seminarium odbędzie się w Sulistrowiczkach, 23 października 2018 r. Jego celem jest wymiana poglądów dotyczących organizowania badań bezpieczeństwa w naukach o bezpieczeństwie i dyscyplinach pokrewnych.
Bezpieczeństwo definiowane jest wielorako w zależności od dziedziny i dyscypliny naukowej, którą reprezentuje badacz. Zdarza się, że definicje te są mniej lub bardziej trafne. Mniej lub bardziej interdyscyplinarne. Podobna sytuacja dotyczy kryteriów podziału bezpieczeństwa a w konsekwencji również jego typów. Jednakże badania bezpieczeństwa prowadzone w ramach różniących się dyscyplin zakwalifikowanych do innych dziedzin naukowych pod względem organizacyjnym posiadają wiele podobieństw.
Badacze bezpieczeństwa czerpią też z osiągnięć wielu dziedzin, dyscyplin naukowych, co nie jest złe. Do nauk tych, jak zauważył R. Kulczycki „w pierwszej kolejności, zaliczyć wypada nauki tkwiące merytorycznie „korzeniami” w naukach bazowych – przyrodniczych, humanistycznych i społecznych, takich przede wszystkim, jak: politologia, systemologia, nauki wojskowe, ekonomia, nauki techniczne” (R. Kulczycki, Bezpieczeństwo a nauka i dydaktyka [w:] Współczesne postrzeganie bezpieczeństwa, K. Jałoszyński, B. Wiśniewski, T. Wojtuszek, Bielsko-Biała 2007, s. 283). Nie jest niczym złym także korzystanie z wiedzy poprzednio stworzonej, bo na tym między innymi opiera się postęp nauki, co podkreśla W.I.B. Beveridge. Zauważa on jednocześnie, że „odkrywcy są ludźmi, którzy dostarczają zworników do łuków budowli i ukazują światu całkowitą strukturę dzieł wznoszonych głównie przez swych poprzedników (…). Zdarza się, że zasada lub technika powstała w jednej dziedzinie wiedzy, po przeniesieniu do innej dziedziny staje się dla nie podstawą rozwoju (…). Większość odkryć znajduje szersze zastosowanie w dziedzinach, do których zostały przeniesione, niż w tych w których powstały. W tych nowych dziedzinach stają się one często narzędziami ułatwiającymi dalsze odkrycie” (W.I.B. Beveridge, Sztuka badań naukowych, przekład dr L. Żebrowski, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1963, s. 147).
Seminarium jest kontynuacją dyskusji ubiegłorocznego seminarium, w czasie którego dyskutowano nad problemami: zakresu podmiotowo-przedmiotowego badań w naukach o bezpieczeństwie, metod oraz techniki i narzędzi ilościowych w badaniach bezpieczeństwa, współużyteczności metod oraz technik i narzędzi w badaniach bezpieczeństwa, genezowania w badaniach bezpieczeństwa, wykorzystania wywiadu eksperckiego w badaniach socjologicznych, dekodowania tekstu aktu prawnego, badań pedagogicznych oraz analizy wielokryterialnej w badaniach bezpieczeństwa.