Żyjemy szybko osaczeni lansowaniem życia bez zasad i autentycznych autorytetów. Profanum zagłusza Sacrum. Niedziela stała się ostatnim dniem przeznaczonym na ochłapy, z którymi nie zdążyliśmy w ciągu tygodnia. Sprzątamy, kosimy, robimy zakupy. Presja pośpiechu jest tak wielka, że idea niedzieli jako Dnia Pańskiego zupełnie rozmyła się w swej doktrynie.
Ks. Bartosz Mitkiewicz w książce „Niedziela – Dzień Pański w życiu chrześcijanina” (Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia, Sandomierz 2018 r.) przywraca jej pozycje pierwszego dnia tygodnia. Zwraca uwagę, że chrześcijanin powinien adorować niedzielę z uwielbieniem i wdzięcznością, gdyż jest to pierwszy dzień istnienia świata. Jest to dzień, w którym Chrystus Zmartwychwstał, dzień spektakularnych Chrystofanii, dzień Kościoła i człowieka. Mitkiewicz nie tylko skupia się na teologicznych podwalinach, ale i czysto ludzkich. Zauważa, że człowiek nie jest maszyną do bezdusznego eksploatowania. Że nie tylko chrześcijaństwo akcentuje, że szacunek do pracy wymaga odpoczynku. Wszystkie religie świata pokazują, że funkcjonowanie człowieka musi odbywać się w określonych cyklach.
W roku bieżącym przypada 20-sta rocznica opublikowania przez Jana Pawła II Listu o świętowaniu niedzieli Dies Domini. Publikacja ks. Mitkiewicza jest doskonałym preludium do przeczytania tego listu, pretekstem by do niego wrócić. Na pewno też pomoże odkryć na nowo Misterium Niedzieli a także przypomni, że ten pierwszy dzień tygodnia, w wymiarze ludzkim, po prostu powinien być czasem szeroko rozumianego braterstwa.
Recenzję przygotowała Agnieszka Bokrzycka